Cechuje się znacznym ubytkiem słuchu spowodowanym zakłóceniami w propagowaniu się dźwięku przez ucho środkowe lub zewnętrzne. W rezultacie czego mniej dźwięków dociera do ślimaka w uchu wewnętrznym, gdzie zamieniane są na impulsy elektryczne, które następnie docierają do ośrodków kory mózgowej. Niedosłuch ten może mieć wiele przyczyn, tak trywialnych, jak np. korek woszczynowy w przewodzie słuchowym, po bardziej złożone choroby jak np. otoskleroza. Przewodzeniowy ubytek słuchu zwykle wymaga leczenia w celu wyeliminowania jego przyczyny. Jeśli nie będzie odpowiednio leczony, może przekształcić się w niedosłuch odbiorczy.
Niedosłuch odbiorczy
Niedosłuch czuciowo-nerwowy, polega na zakłóconym odbiorze dźwięków docierających do ucha wewnętrznego. Zlokalizowany jest w ślimaku, a dokładniej rzecz ujmując w narządzie Cortiego, i jest spowodowany zniszczeniem lub obumarciem komórek (rzęsek słuchowych), odpowiedzialnych za zamianę fal dźwiękowych na impulsy elektryczne. Czasami może przybrać lokalizację centralną „na wyższym poziomie ścieżki słuchowej”, na przykład w pniu mózgu. W większości przypadków niedosłuch zmysłowo-nerwowy to trwała utrata słuchu, którą można korygować za pomocą aparatów słuchowych. Bardzo ważna jest wczesna jego diagnostyka oraz protezowanie aparatami słuchowymi, ponieważ brak odpowiedniej stymulacji narządu słuchu, w dłuższej perspektywie czasu może prowadzić do dalszej utraty słuchu, a nawet całkowitej głuchoty.
Niedosłuch mieszany
Jeśli występują zarówno czuciowe, jak i przewodzeniowe komponenty ubytku słuchu, mówimy wtedy o niedosłuchu mieszanym. Dlatego jednoczesne uszkodzenie ucha środkowego i ucha wewnętrznego może prowadzić do niedosłuchu mieszanego. Ubytek słuchu mieszany występuje na przykład u osób starszych, u których rozpoczął się proces starzenia słuchu (presbyacusis), ze współistniejącą chorobą ucha środkowego. Chociaż przewodzeniowy komponent niedosłuchu można usunąć chirurgicznie, to komponenty odbiorcze pozostaną i mogą się pogłębić.